Λικέρ Μαρασκίνο: Η ιστορία πίσω από τη γεύση και το άρωμα

9 October 2017

Διάσημο, ξεχωριστό και αρωματικό το λικέρ Μαρασκίνο έχει μία πλούσια ιστορία αντίστοιχη της φήμης του.

Όπως συμβαίνει και με τα περισσότερα λικέρ η ιστορία του λικέρ Μαρασκίνο ξεκινάει στα μοναστήρια της Ευρώπης και ειδικότερα σε ένα μοναστήρι στην πόλη Ζάρα της Κροατίας τον 16ο αι.. Οι Δομινικανοί μοναχοί του πειραματίστηκαν με τον καρπό ενός τοπικού είδους βυσσινιάς της Marasca για να παρασκευάσουν το δικό τους «ιαματικό» ποτό. Το αρχικό όνομα του λικέρ ήταν rosoli και προέρχονταν από την ένωση των λέξεων ros solis (μτφ. η δροσιά του ήλιου) και στη συνέχεια μετονομάστηκε σε Maraschino από το όνομα του φρούτου από το οποίο φτιάχνονταν.

η ιστορία του λικέρ Μαρασκίνο ξεκινάει στα μοναστήρια της Ευρώπης
η ιστορία του λικέρ Μαρασκίνο ξεκινάει στα μοναστήρια της Ευρώπης

Απόσταξη και τυποποίηση

Η απόσταξη γίνονταν όχι μόνο από τα ώριμα φρούτα αλλά και από τα τρυφερά φύλλα και τα κουκούτσια του καρπού. Η ωρίμανση απαιτούσε δύο χρόνια και γινόταν σε βαρέλια από φινλανδικό Ashwood προκειμένου να μην χρωματιστεί το λικέρ. Την παλαίωση ακολουθούσε η αραίωση με νερό προκειμένου να φτάσει τους αλκοολικούς βαθμούς που του ταιριάζουν και η προσθήκη ζάχαρης για την επίτευξη της επιθυμητής γλυκύτητας.

Η τέχνη του λικέρ Maraschino πέρασε από τους μοναχούς στους πολίτες το 1821 όταν βρέθηκε ως πρόξενος στην περιοχή ο Girolamo Luxardo με τη σύζυγό του η οποία ασχολούνταν με την παρασκευή λικέρ. Η οικογένεια Luxardo δημιουργεί την πρώτη οργανωμένη μονάδα παραγωγής στην περιοχή και το λικέρ Maraschino γίνεται το αγαπημένο λικέρ ευγενών και βασιλέων. Ανάμεσα στους διασημότερους καταναλωτές του ήταν ο Μέγας Ναπολέων και ο τσάρος Νικόλαος Β΄.

Ο βομβαρδισμός της Γιουγκοσλαβίας κατά τη διάρκεια του Πολέμου αναγκάζει την οικογένεια να διαφύγει στην Ιταλία συνεχίζοντας την παραγωγή του διάσημου λικέρ σε νέα βάση στην Torreglia.

Φτάνοντας στο σήμερα το λικέρ Luxardo έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα καλύτερα αποστάγματα του κόσμου με την κρυστάλλινη διαφάνεια και το έντονο άρωμα του βύσσινου να αποτελούν τα βασικότερα χαρακτηριστικά του.