Ναύπακτος: Μεσαιωνική και ρομαντική

19 September 2017

Άκρως ρομαντική και γοητευτική, η Ναύπακτος αποτελεί έναν μοναδικό τουριστικό προορισμό. Η θέση της και το ίδιο το όνομά της τη συνδέουν με τη θάλασσα κάνοντάς τη ξεχωριστή στα μάτια του κάθε επισκέπτη.

Η παραλιακή πόλη της Ναυπάκτου λέγεται πως πήρες το όνομά της από τη σύνθεση δύο αρχαίων ελληνικών λέξεων, «ναυς» (μτφ. πλοίο) και «πήγνυμι» (μτφ. κατασκευάζω). Το όνομά της εντοπίζεται στην ιστορία για πρώτη φορά το 1104 π.Χ. κατά την Κάθοδο των Δωριέων οι οποίοι την χρησιμοποίησαν για να κατασκευάσουν πλοιάρια με τα οποία θα μπορούσαν να περάσουν απέναντι.

Η κομβική της θέση ανάμεσα στο Αντίρριο και στις εκβολές του ποταμού Μόρνου της χάρισε περιόδους μεγάλης ακμής θέτοντάς την πολλές φορές στο επίκεντρο των εξελίξεων. Σε αυτή της τη θέση χρωστάει και την εντυπωσιακή της οχύρωση η οποία θεμελιώθηκε και ανακατασκευάστηκε πολλές φορές από την αρχαιότητα μέχρι και την τουρκοκρατία. Σήμερα διασώζεται το μεγαλύτερο μέρος της ενώ ο οικισμός έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός.

Η Ναύπακτος υπήρξε πάντοτε ένα σημαντικό λιμάνι το οποίο ένωνε τη Στερεά Ελλάδα με την Πελοπόννησο ή την Ελλάδα με την Ιταλία.
Η Ναύπακτος υπήρξε πάντοτε ένα σημαντικό λιμάνι το οποίο ένωνε τη Στερεά Ελλάδα με την Πελοπόννησο ή την Ελλάδα με την Ιταλία.

Στην κορυφή του λόφου που δεσπόζει στην πόλη βρίσκεται το Κάστρο με πέντε διαζώματα τα οποία μάλλον απέκτησε κατά την βενετική κυριαρχία. Ένα κυκλικό τείχος διαμέτρου 100 μέτρων περικλείει την κορυφή ενώ δύο βραχίονες κατεβαίνουν από ανατολικά και από δυτικά και με δύο πύργους κλείνουν την είσοδο του λιμανιού. Τείχη που ενώνουν τους βραχίονες σχηματίζουν συνολικά τις προαναφερόμενες πέντε αμυντικές ζώνες. Το θέαμα ταξιδεύει σε άλλες εποχές από όποια πλευρά κι αν το αντικρίσεις, είτε μπαίνοντας με πλοιάριο στο μικρό λιμανάκι είτε περπατώντας κατά μήκος του λιμανιού. Βόρεια της πλατείας του λιμανιού βρίσκεται ο επιβλητικός «Πύργος Μπότσαρη». Χτισμένος σε δύο φάσεις τον 15ο και τον 16ο αι. χρησιμοποιήθηκε για τη στέγαση των εκάστοτε ηγεμόνων της πόλης. Με την απελευθέρωση της Ναυπάκτου από τους Τούρκους το 1829 το κτίριο πέρασε στην ιδιοκτησία του Σουλιώτη στρατηγού Νότη Μπότσαρη. Πλέον λειτουργεί ως μουσειακός εκθεσιακός χώρος με αντίγραφα εκθεμάτων που αφορούν στη Ναυμαχία της Ναυπάκτου (1571 μ.Χ.).

Η ίδια η πόλη είναι χτισμένη αμφιθεατρικά σε μία πευκόφυτη πλαγιά και απέχει μόλις δέκα χιλιόμετρα από το πορθμείο Ρίου-Αντίριου όπου βρίσκεται η καλωδιωτή γέφυρα μήκους 2880 μέτρων. Στα 30 χλμ από την πόλη της Ναυπάκτου βρίσκονται τα γνωστά από την αρχαιότητα Λουτρά Στάχτης σε μία κατάφυτη περιοχή 95 στρεμμάτων αποτελούμενη κυρίως από πλατάνια και βελανιδιές. Σε αυτή την εντυπωσιακή κοιλάδα βρίσκεται σε εξέλιξη πρόγραμμα βιολογικής κτηνοτροφίας.

Η επιβλητική γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου ή επίσημα Γέφυρα Χαρίλαος Τρικούπης
Η επιβλητική γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου ή επίσημα Γέφυρα Χαρίλαος Τρικούπης

Προϊόντα της περιοχής

Η Ναύπακτος υπήρξε πάντοτε ένα σημαντικό λιμάνι το οποίο ένωνε τη Στερεά Ελλάδα με την Πελοπόννησο ή την Ελλάδα με την Ιταλία. Από τις βασικές δραστηριότητες των κατοίκων της υπήρξε η αλιεία προσφέροντας πλούσιους θαλασσινούς μεζέδες. Ιδιαιτέρως αναπτυγμένη στην περιοχή είναι η μελισσοκομία προσφέροντας προϊόντα κορυφαίας ποιότητας ενώ ο Γυναικείος Συνεταιρισμός δημιουργεί γλυκά του κουταλιού με το παραδοσιακό γλυκό αμύγδαλο να ξεχωρίζει. Μαρμελάδες, λικέρ και ζυμαρικά όπως ο τραχανάς και τα σπιτικά λικέρ βρίσκονται επίσης ανάμεσα στα προϊόντα του Συνεταιρισμού. Η περιοχή έχει και μία αξιοσημείωτη τυροκομική παραγωγή με προϊόντα όπως Φέτα ΠΟΠ, Κεφαλογραβιέρα και τυρί από γίδινο γάλα.